Biography

BIOGRAPHY

°1983, born in Antwerp. Lives and works in Antwerp, Belgium.

"We leven eigenlijk in één grote administratie, één alomvattend systeem van ongeschreven regels die emotief niet begrepen kunnen worden. Deze uncanniness is het gevolg van een overdosis empathie en een hypergevoelige opmerkzaamheid. De noodzakelijke, bijna gedwongen omgang hiermee, maakt de kern uit van de collages en schilderijen van Anne Van Boxelaere. Haar schilderijen zijn gebaseerd op de wereld die haar omringt, opgebouwd in een bepaald ritme, kleur en textuur. Vervolgens gedeeltelijk vernietigd, daarna weer opgebouwd en opnieuw gedeeltelijk vernietigd. De constructie wordt verplaatst, afspraken gewijzigd. Een deel van de geschiedenis schemert door - als een geconstrueerde identiteit.
'Bank' en 'Court' bestaan telkens uit een reeks van vier werken. De droge en abstracte constructie in de schilderijen onderdrukt het vloeibare in de ondergrond, instituten die oorspronkelijk gecreëerd werden door mensen van vlees en bloed. De textuur van de bovenliggende verflagen is die van make-up en vernis. Een masker. Een onbetrouwbaar gelaat.
‘Agreements’ verbeeldt sociale constructies aan de hand van sportvelden, waarbij de ontmoeting met een andere lijn, die van een ander reglement, behouden blijft. De kleuren zijn een verwijzijng naar de stedelijke omgeving, het zijn constructies van afspraken. De ontmoeting en meteen ook tegemoetkoming. Het compromis. 'Petrol Lines' is opnieuw een unheimlich landschap. 'Urbanism' improviseert verder op hetzelfde thema en wijkt af zodra het verlangen naar afgelijnde proporties tastbaar wordt.

Het werk van Anne Van Boxelaere ademt iets van het klassieke modernistische ‘Bildungsideaal’ uit dat de complexe (persoonlijke) realiteit als uitgangspunt neemt voor beeldconstructie. Montage van beelden is hierbij een veelgebruikte techniek, als een noodzakelijkheid van de moderne mens om vat te krijgen op het verlies aan controle en emotioneel contact met de ‘wereld van de dingen’, die door de steeds sneller toenemende instrumentalisering en administrering wordt veroorzaakt. De ultieme abstractie bestaat voor mij uit kleur, gelaagdheid en ritme, aldus de kunstenaar."

Anne Van Boxelaere gained a Masters degree in Painting at the Royal Academy of Arts, Antwerp in 2014. From 2015 to 2017 she followed a post-graduate program at the Higher Institute for Arts (HISK) in Ghent.

Monteren in klamme kleren

Enkele appreciaties bij het werk van Anne Van Boxelaere door Thibaut Verhoeven.

“It’s the strangest sensation
The administration of nature
I dwell in machinery
Little did I know.”
(Mauro Pawlowski & 4T4)

‘Little did I know’, toen ik voor het eerst kennismaakte met het werk van Anne Van Boxelaere, tijdens een atelierbezoek op haar studio aan het HISK, nu een kleine anderhalf jaar geleden. Ik herinner me nog dat we allebei moe waren. We hadden er alle twee een hele reeks atelierbezoeken opzitten. Ik als bezoeker, Anne als gastvrouw. Haar artistieke productie was toen nog minimaal, een viertal collages en een klein aantal schilderijen, beiden op klein formaat. We dronken een pint, en zonder echt over haar werk te praten, kwamen we toch vrijwel meteen tot de – of beter: één van de – kern(en) van de (nood)zaak. Het klonk als een persoonlijke bekentenis, toen Anne Van Boxelaere me vertelde dat we eigenlijk in één grote administratie leven, één alomvattend systeem van ongeschreven regels die emotief niet begrepen kunnen worden, en hoeveel last ze daarvan had. Hoe onhebbelijk en ‘unheimlich’ dat aanvoelt, alsof we voortdurend in klamme kleren rondlopen door dit leven. Het is deze ‘uncannyness’, die het gevolg is van een overdosis empathie en een hypersensitief detectievermogen, en de noodzakelijke, bijna gedwongen omgang hiermee, die volgens mij de kern uitmaken van de collages en schilderijen van Anne Van Boxelaere. In die zin ademt haar werk iets van het klassieke modernistische ‘bildungs’ uitgangspunt dat de (persoonlijke) hypercomplexe realiteit als uitgangspunt neemt voor beeldconstructie. Een veel gebruikte techniek hierbij is die van de montage van beelden, die hierbij niet zomaar als een formeel principe gebruikt wordt, maar als een noodzakelijkheid van de moderne mens om vat te krijgen op het verlies aan controle en emotioneel contact met de ‘wereld van de dingen’, die door de steeds sneller toenemende instrumentalisering en administrering wordt veroorzaakt. Bij Van Boxelaere is het proces dat naar de uiteindelijke montage van haar beelden leidt, en dit zowel in haar collages als in haar schilderijen, extreem chaotisch, zelfs bijna hysterisch te noemen. En dit is bedoeld als compliment, want het getuigt mijns inziens van een zelden geziene artistieke en persoonlijke oprechtheid ten opzichte van het ‘uncanny’ aanvoelen van haar (dagelijkse) realiteit, iets wat haar meteen met de beide voeten in de hedendaagse relevantie zet. De vloer van haar atelier is dan ook één groot amalgaam van honderden beelden, zowel uit haar persoonlijk archief als geplukt uit de media, en fungeert als één monumentale ‘montagemachine’ voor haar collages en schilderijen. Hoewel de aard van het montagemateriaal uitermate divers is – gaande van campy christelijke iconografie over entertainment tot oorlogsfoto’s en bodybuilderbabes – valt er toch een gevoelsmatige rode lijn in te ontwaren. Alle beelden zijn op één of andere manier ‘abject’ te noemen, een term uit de psychologie die ‘verachtelijk’, ‘verwerpelijk’ of ‘schandalig’ betekent, maar wel in alle geledingen, gaande van de ‘zachtste’ tot de ‘hardste’ vormen ervan. Vanuit die optiek bekeken zijn vele werken van Anne Van Boxelaere als het ware ‘schizofreen’. Ze gaat als regisseuse van haar eigen poging tot controle over de abjecte, gesystematiseerde, zelfs kapitalistische en neoliberale werkelijkheid om haar heen, op een bijna sadomasochistische manier op zoek naar door diezelfde werkelijkheid ‘verkrachte’ beelden. Anders gezegd: ze dompelt zich met overgave onder in de verachtelijke realiteit in een poging om er greep op te krijgen, en ze oprecht emotief te kunnen aanvoelen en begrijpen. Zelf spreekt ze in dit verband van ‘schizo-analyse’. Maar er is ook afstand, gelukkig maar. Anne Van Boxelaere verliest zichzelf misschien soms wel in het proces van beeldselectie dat voorafgaat aan haar beeldmontage, maar het eindresultaat wordt wel onderworpen aan een verrassend accuraat controlemechanisme. Een controlemechanisme dat opnieuw een aantal modernistische karakteristieken vertoont. Haar collages vertonen immers een zowel inhoudelijk als vormelijk zorgvuldig georkestreerde grid-structuur dat ze enigszins schatplichtig maakt aan de modernistische geometrisch abstracte schilderkunst en de collagetechnieken van de Kubisten. Een andere ‘beschermingsstrategie’ in de collages zijn de letterlijke ‘filters’ – in de vorm van halfdoorzichtige plexiplaten, ribbelplastic en dergelijke meer - waarmee Van Boxelaere de abjecte beelden afschermt, zowel voor maker als voor toeschouwer, en ze zodoende ook behoedt voor een soort van masochistisch rampvoyeurisme. Deze strategieën maken dat de collages als het ware metaforen worden voor het abjecte nulpunt, het punt waarop een beeld noch afstotelijk, noch aangenaam kan genoemd, benoemd en bekeken worden. Ook Van Boxelaere’s schilderijen vertonen een merkwaardig modernistisch aandoend, en ditmaal letterlijk beschermingsmechanisme; dat van het minutieuze dichtschilderen. De verwerpelijkheid van de beelden wordt aan het oog onttrokken door een dichte verflaag, niet zelden geschilderd in een rasterpatroon, waarbij ze soms nog op een aantal plaatsen doorschemeren. Deze schijnbare abstractie’ geeft de schilderijen en de collages van Anne Van Boxelaere een vreemde iconische uitstraling, als waren het een soort van relieken van een intense en persoonlijke worsteling met beelden, en met de realiteit van waaruit ze getrokken werden. Het zijn bijna geabstraheerde viscerale zelfportretten geworden, hysterisch stille getuigen van een abjecte, overgesystematiseerde dagelijkse én hedendaagse realiteit.
Als klamme kleren aan een wasdraad.

Thibaut Verhoeven
Gent, oktober 2016

EDUCATION

2015 - 2017 : Higher Institute of Fine Arts (HISK), Ghent, Postgraduate degree
2009 - 2014 : Royal Academy of Fine Arts, Antwerp, Painting, Master degree

ADDITIONAL EDUCATION

2005 - 2009 : Contemporary dance: Martha Graham, Dance Connection, Nadine Kochuyt
1993 - 2002 : Art of Speech and Drama, Academy of Music and Word

PROFESSIONAL EXPERIENCE

2009 - present : WITZLI-POETZLI, bar, Antwerp, Manager
2011 - 2012 : Christian Nagel Gallery, Antwerp, Manager
2006 - 2009 : Haute Couture Boutique Louis: Sales
2004 - 2005 : Fashion Designer Dries Van Noten, Quality Control, Embroidery and Repair
2003 - 2003 : Leather Studio Annemie Podevyn, Design and Repair