Biography / Curriculum

BIOGRAPHY

°1983 born in Antwerp. Lives and works in Antwerp, Belgium.

The work of Anne Van Boxelaere breaths something of the classic, modernist ‚Bildungsideal’ that takes the complex (personal) reality as a starting point for image construction. Installation of images is a commonly used technique, as a necessity of modern humans to address the loss of control and emotional contact with the "world of things”, which is caused by the ever increasing instrumentalization and administration. (Thibaut Verhoeven, curator)

We live in one comprehensive system of unwritten rules that could not be understood emotionally. This uncanniness is the result of an overdose of empathy and hypersensitivity. The necessary, almost forced intercourse with this, is the core of the collages and paintings of Anne Van Boxelaere. Her paintings are based on the world that surrounds her, built in a certain rhythm, color and texture. Subsequently destroyed, then reconstructed and partially destroyed. Then partly destroyed, rebuild and again partly destroyed. The construction is moved, appointments changed. Part of history is twisted - as a constructed identity.

The works ‚Bank’ and ‚Court’ you will find hereby, is a series of four works. The dry and abstract construction in the paintings suppress the liquid in the subsurface and depicts institutes originally created by human beings. The texture of the overlay coatings is that of makeup and varnish. A mask. An unreliable face. ‚Agreements’ depict social constructions through sports fields, in which the point where the lines cross each other, lines of another code, remains. The colors of the paintings refer to urban environments, these works are constructions of agreements. A meeting point and immediately a compromise. ‚Petrol Lines’ is again an uncanny landscape. ‚Urbanism’ improvises on the same theme and deviates as soon as the desire for finite proportions becomes tangible.

'Monteren in klamme kleren'
Enkele appreciaties bij het werk van Anne Van Boxelaere door Thibaut Verhoeven

“It’s the strangest sensation
The administration of nature
I dwell in machinery
Little did I know.”
(Mauro Pawlowski & 4T4)

‘Little did I know’, toen ik voor het eerst kennismaakte met het werk van Anne Van Boxelaere, tijdens een atelierbezoek op haar studio aan het HISK, nu een kleine anderhalf jaar geleden. Ik herinner me nog dat we allebei moe waren. We hadden er alle twee een hele reeks atelierbezoeken opzitten. Ik als bezoeker, Anne als gastvrouw. Haar artistieke productie was toen nog minimaal, een viertal collages en een klein aantal schilderijen, beiden op klein formaat. We dronken een pint, en zonder echt over haar werk te praten, kwamen we toch vrijwel meteen tot de – of beter: één van de – kern(en) van de (nood)zaak. Het klonk als een persoonlijke bekentenis, toen Anne Van Boxelaere me vertelde dat we eigenlijk in één grote administratie leven, één alomvattend systeem van ongeschreven regels die emotief niet begrepen kunnen worden, en hoeveel last ze daarvan had. Hoe onhebbelijk en ‘unheimlich’ dat aanvoelt, alsof we voortdurend in klamme kleren rondlopen door dit leven. Het is deze ‘uncannyness’, die het gevolg is van een overdosis empathie en een hypersensitief detectievermogen, en de noodzakelijke, bijna gedwongen omgang hiermee, die volgens mij de kern uitmaken van de collages en schilderijen van Anne Van Boxelaere. In die zin ademt haar werk iets van het klassieke modernistische ‘bildungs’ uitgangspunt dat de (persoonlijke) hypercomplexe realiteit als uitgangspunt neemt voor beeldconstructie. Een veel gebruikte techniek hierbij is die van de montage van beelden, die hierbij niet zomaar als een formeel principe gebruikt wordt, maar als een noodzakelijkheid van de moderne mens om vat te krijgen op het verlies aan controle en emotioneel contact met de ‘wereld van de dingen’, die door de steeds sneller toenemende instrumentalisering en administrering wordt veroorzaakt. Bij Van Boxelaere is het proces dat naar de uiteindelijke montage van haar beelden leidt, en dit zowel in haar collages als in haar schilderijen, extreem chaotisch, zelfs bijna hysterisch te noemen. En dit is bedoeld als compliment, want het getuigt mijns inziens van een zelden geziene artistieke en persoonlijke oprechtheid ten opzichte van het ‘uncanny’ aanvoelen van haar (dagelijkse) realiteit, iets wat haar meteen met de beide voeten in de hedendaagse relevantie zet. De vloer van haar atelier is dan ook één groot amalgaam van honderden beelden, zowel uit haar persoonlijk archief als geplukt uit de media, en fungeert als één monumentale ‘montagemachine’ voor haar collages en schilderijen. Hoewel de aard van het montagemateriaal uitermate divers is – gaande van campy christelijke iconografie over entertainment tot oorlogsfoto’s en bodybuilderbabes – valt er toch een gevoelsmatige rode lijn in te ontwaren. Alle beelden zijn op één of andere manier ‘abject’ te noemen, een term uit de psychologie die ‘verachtelijk’, ‘verwerpelijk’ of ‘schandalig’ betekent, maar wel in alle geledingen, gaande van de ‘zachtste’ tot de ‘hardste’ vormen ervan. Vanuit die optiek bekeken zijn vele werken van Anne Van Boxelaere als het ware ‘schizofreen’. Ze gaat als regisseuse van haar eigen poging tot controle over de abjecte, gesystematiseerde, zelfs kapitalistische en neoliberale werkelijkheid om haar heen, op een bijna sadomasochistische manier op zoek naar door diezelfde werkelijkheid ‘verkrachte’ beelden. Anders gezegd: ze dompelt zich met overgave onder in de verachtelijke realiteit in een poging om er greep op te krijgen, en ze oprecht emotief te kunnen aanvoelen en begrijpen. Zelf spreekt ze in dit verband van ‘schizo-analyse’. Maar er is ook afstand, gelukkig maar. Anne Van Boxelaere verliest zichzelf misschien soms wel in het proces van beeldselectie dat voorafgaat aan haar beeldmontage, maar het eindresultaat wordt wel onderworpen aan een verrassend accuraat controlemechanisme. Een controlemechanisme dat opnieuw een aantal modernistische karakteristieken vertoont. Haar collages vertonen immers een zowel inhoudelijk als vormelijk zorgvuldig georkestreerde grid-structuur dat ze enigszins schatplichtig maakt aan de modernistische geometrisch abstracte schilderkunst en de collagetechnieken van de Kubisten. Een andere ‘beschermingsstrategie’ in de collages zijn de letterlijke ‘filters’ – in de vorm van halfdoorzichtige plexiplaten, ribbelplastic en dergelijke meer - waarmee Van Boxelaere de abjecte beelden afschermt, zowel voor maker als voor toeschouwer, en ze zodoende ook behoedt voor een soort van masochistisch rampvoyeurisme. Deze strategieën maken dat de collages als het ware metaforen worden voor het abjecte nulpunt, het punt waarop een beeld noch afstotelijk, noch aangenaam kan genoemd, benoemd en bekeken worden. Ook Van Boxelaere’s schilderijen vertonen een merkwaardig modernistisch aandoend, en ditmaal letterlijk beschermingsmechanisme; dat van het minutieuze dichtschilderen. De verwerpelijkheid van de beelden wordt aan het oog onttrokken door een dichte verflaag, niet zelden geschilderd in een rasterpatroon, waarbij ze soms nog op een aantal plaatsen doorschemeren. Deze schijnbare abstractie’ geeft de schilderijen en de collages van Anne Van Boxelaere een vreemde iconische uitstraling, als waren het een soort van relieken van een intense en persoonlijke worsteling met beelden, en met de realiteit van waaruit ze getrokken werden. Het zijn bijna geabstraheerde viscerale zelfportretten geworden, hysterisch stille getuigen van een abjecte, overgesystematiseerde dagelijkse én hedendaagse realiteit.
Als klamme kleren aan een wasdraad.

Thibaut Verhoeven
Gent, oktober 2016

EDUCATION

2015 - 2017 : Higher Institute of Fine Arts (HISK), Ghent, Postgraduate degree
2009 - 2014 : Royal Academy of Fine Arts, Antwerp, Painting, Master degree
2004 - 2005 : Royal Academy of Fine Arts, Antwerp, Fashion

CURRICULUM

SOLO EXHIBITIONS

2020

Fred & Ferry Gallery, Antwerp (BE)

2019

Kunstenaar van de Maand, Gent (BE)

2016

MOT International, Project Space, Brussels (BE)

GROUP EXHIBITIONS

2019

Ceres, Kasteelhof De Bist, Ekeren (BE)
Ithaka Kunstenfestival, Leuven (BE)

2018

Popo-Caté-Petl, Bernaerts, Antwerpen (BE)
Studio Start, Open Studios (BE)

2017

Endless, C.W.A.R.T., Knokke, (BE)
Imago Mundi, Venice, (IT)
Off Course Young Contemporary Art Fair, Brussels (BE)

2016

The Empty Fox Hole, HISK, Gent, (BE)
Arture + Architectenwoning, Deurle (BE)
HISK Open Studios, Gent, (BE)
Antwerp Art Weekend, Little HISK, Antwerpen, (BE)
Unterseeboot über Malermeister, CC Mechelen, (BE)

2015

HISK Open Studios, Gent, (BE)

2014

DEUCE painting / sculpture, KASKA, Antwerpen, (BE)

PUBLICATIONS